Van dorpsgrens naar dorpsrand

Burst is een Oost-Vlaams dorp dat kampt met ruimtelijke problematieken zoals overstromingen en versnippering van het landschap. Ook generieke appartementisering binnen het dorp en banale verkavelingen op ongewenste plaatsen bedreigen verder de beeldkwaliteit van het dorp.

In deze masterproef gaan we op zoek naar ruimtelijke antwoorden op vele prangende vragen, vertrekkende vanuit een landschappelijke noodzaak tot herstelling, als statement. Concreet vormden we voor Burst volgende opgave:  “Hoe kunnen we de continuïteit van het landschap herstellen, een attractieve dorpsrand bestemmen en binnen deze rand de toekomstige woningnood opvangen?”.

In het masterplan worden de landschappelijke, architecturale en demografische laag van de opgave tot een geheel verweven. De landschappelijke logica vormt daarbij de onderlegger voor het architecturaal ontwerp. Binnen de landschappelijke grenzen is er ruimte voor bebouwing. Die bebouwing krijgt een architectuur op maat van het dorp zodat het de identiteit van Burst versterkt. Dorpse kwaliteiten zoals informele ontmoetingen, binnenkomen langs de achterdeur en trage wegen worden opnieuw geïncorporeerd. Tegelijkertijd wordt een transitie in de wooncultuur ingeleid, waarbij collectievere woonvormen aangemoedigd worden door een overstijging van de woonkwaliteit van de klassieke verkaveling. Ook collectieve woonvormen in combinatie met landbouw krijgen een plaats in het ontwerp om de Burstenaar opnieuw dichter bij de natuur te brengen. Die transitie wordt bewerkstelligd via een duurzame en flexibele architectuur.

Tot slot vormt deze masterproef geen eindpunt, maar een uitnodiging voor verder onderzoek en dialoog over de versterking van de identiteit van Vlaamse dorpen, waarin de verdichting van de Vlaamse dorpskern geen kwantitatief, maar een kwalitatief verhaal wordt.