revictor

Het betonnen, brutalistisch gebouw van het Sint-Victorinstituut in Turnhout, doet zeker niet onder voor de schoolvoorbeelden van het modernisme. Ondanks dit enthousiasmerend praaltje, valt het leven in de omgeving stil.  Grote, gesloten gebouwen omringen de site waardoor circulatie in de buurt bemoeilijkt wordt en de straten op de meeste uren van de dag levenloos worden achtergelaten.

De gelijkvloerse verdieping wordt opengetrokken waardoor het gebouw grotendeels zal steunen op pilotis. Le Corbusier zorgt ook nu voor de redding. Er ontstaat op deze verdieping een publieke zone waar de buurt op af komt, waar de bewoners van Turnhout hun dagelijkse circulatie terug kunnen opppikken.

De Warande, het cultureel centrum, bevindt zich een straat verder en evenaart dit architecturaal praaltje en werd ontworpen door dezelfde architecten, zo blijkt ook uit de vormentaal en materialisatie. De herbestemming van dit project vloeit verder uit deze link tussen beide gebouwen.Het karakter van het gebouw laat toe het kunstthema van de Warande door te trekken. Het ontwerp speelt daarom in op creativiteit, inspiratie en co-creatie. Met dit doel ontstaat er een evenwicht. 

Dynamische, sociale zones contrasteren met comfortabele, rustige zones. De warme, houten box-in-box architectuur, die nodig is om de koudebruggen van de betonnen gevel te overwinnen, contrasteert met de levendige, kleurrijkere, brutalistische ruimtes. 

Het overweldigend gebouw wordt ingevuld met 3 verschillende functies, naargelang zijn kwaliteiten.Een publieke, semi-publieke en private zone ontstaan: een plein, een aanvullend ontmoetings- of kunstencentrum en een collectief woonproject met gedeelde kunstateliers.

Revictor zal de plek worden waar kunst de buurt laat herleven.