(ON)UITGENODIGD

“Er zijn zoveel mensen zonder dak en zoveel daken zonder mensen.”

(‘Sem Teto’-beweging Brazilië)

Deze uitspraak vormde de start van ons eindwerk met bijkomend vraagstuk hoe toekomstige architecten hiermee moeten omgaan. Hoe moeten we omgaan met alles wat reeds gebouwd werd en de beperkte voor- raad beschikbare ruimte die nog rest? Is er voldoende aandacht voor het onderhouden van architectuur, ook op alledaags niveau?

We werkten met vier toekomstige architecten samen en namen een houding aan van kritische nieuwsgierigheid waarbij vragen stellen de tool was van een feno- menologische methode. In plaats van ons te focussen op één vraagstuk, hebben we onszelf de vrijheid gegeven om gulzig te zijn. We schommelden tussen een attitude van demonstreren en protesteren, afhankelijk van de tegenwind. Architectuur kan de wereld niet redden, dat beseffen we, maar het kan op haar beurt een steentje bijdragen aan een kritische maar opbouwende samenleving.