ABSENSE

‘Wanneer bij jou de morgen verdwijnt, heb ik schrik los te laten. Want verdriet doet pijn omdat ik achterblijf en bang ben je te vergeten.’ Het verliezen van een betekenisvolle relatie, vormt een complex gegeven in onze samenleving dat ons raakt, mens maakt en deel uitmaakt van wie wij zijn als individu. We gaan steeds anders om met het verlies, ontwijken liever het gesprek en we zwijgen omdat we elkaar niet wil kwetsen.

Vanuit een interesse in het thema en een gemis in het afscheid nemen in de drukte van de stad, werd de keuze gemaakt een plek voor afscheid en verdriet in de stedelijke context te creëren. Dit in tegenstelling tot een omgeving waarin groen en natuur de omgeving vullen, werd vanuit een zoektocht naar leegstand in de stad de keuze gemaakt het concept onder te brengen binnen de Art Nouveau woning van Xavier Hanson, 1907.

Met oog op het behoud van de originele elementen in de woning vormt het ontwerp een subtiele verweving tussen oud en nieuw, waarin het statige karakter van de woning versterkt wordt. Tijdloze en natuurlijke materialen laten het oude en het nieuwe in elkaar overvloeien zonder elkaar te domineren. De materialiteit belichaamt het concept waar de detailleringen de herinnering van het gebouw weerspiegelen. Het licht valt binnen, schaduw ontwaakt en tactiliteit wordt gecreëerd. De poëzie van het licht, de materialiteit en de ornamenten creëren een oase van stilte. Je wordt losgetrokken van de drukte, bedoeld om tijd te nemen voor afscheid en het rouwproces.