The Mixed Monolith: een retrospectieve
Dieter Marien
Master Architectuur
2019 — 2020
studio
MIXED MONOLITH
promotoren
Koen van Bockstal
De tectoniek van het gebouw is ook in de gevel zeer goed zichtbaar
Op de hoeken van het gebouw zijn er accenten in hoogte, hier bevinden zich ook de entrees
De ronde kolom bij het binnenkomen springt uit het ritme
De structuur in de stad
Het stapelen van structuren is duidelijk voelbaar bij het in en uit stappen van de torens
THE MIXED MONOLITH: EEN RETROSPECTIEVE
Stapelen van structuur als thema voor het ontwerpen van een flexibel en duurzaam gebouw.
Het ontwerp is opgebouwd aan de hand van twee thema’s, namelijk dat van verdampende structuur en het stapelen van structuur. Om het gebouw vorm te geven, werkte ik met torens op de hoeken van het perceel om accenten te leggen en het statuut van een poortgebouw te bekomen. Deze accenten zijn opgebouwd uit de verdampende stapeling van structuur en zijn de dragers van de zijbeuken.
De structuur van de zijbeuken ligt letterlijk op de stapeling van de torens, hierdoor ontstaat er een hoogte verschil tussen de vloerpas van de torens en die van de zijbeuken. Op deze manier is de stapeling dus voelbaar in het gebouw, je stapt letterlijk in en uit de stapeling.
Binnen het concept is er sprake van zware, monoliete dragers en lichte, open invullingen. Dit is ook afleesbaar in de gevel, waar enerzijds de torens uitgevoerd zijn in zichtbeton en de stapeling zich naar de gevel projecteert, en anderzijds de zijbeuken uitgevoerd zijn in een lichte metalen gevel met veel glas.
De lichte en open gevel van de zijbeuk spreekt in eerste oogopslag de pakhuis architectuur, waar naar gestreefd wordt, tegen. Echter is de gevel van de zijbeuken een nieuwe interpretatie van wat pakhuis architectuur is, de rigide ritmiek in de gevel refereert namelijk naar de bakstenen pakhuis architectuur. We kunnen dus stellen dat de gevel het tegengestelde én verlengde is van pakhuisarchitectuur.