A-TYPICAL

In deze wereld worden kinderen gebombardeerd met een reeks stimulerende sensorische prikkels zoals geluid, geur, tast, smaak, beweging en een stortvloed aan visuele informatie. Een neurotypisch persoon leeft met een filter en kan deze informatie verwerken, maar een individu met autisme ervaart de wereld anders, zonder filter. Dit levert  problemen op zoals onder- en overgevoeligheid voor zintuigelijke stimuli, waardoor de gebouwde omgeving een verwarrende plek kan worden. Ook in het onderwijs steken deze problemen de kop op. Doorheen de geschiedenis werd het onderwijs immers steeds aangepast aan de noden van de voortdurend evoluerende maatschappij. Hoewel de lesmethoden geregeld onder de loep werden genomen, bleef het klaslokaal stilstaan in de tijd. De schoolomgeving heeft echter een grote impact op zowel de intellectuele als sociologische ontwikkeling van het kind. Er is dus nood aan architecturale ondersteuning van de pedagogische ontwikkeling. De introductie van het M-decreet , dat inzet op inclusief onderwijs in Vlaanderen, stemt in met deze nood. De meeste schoolgebouwen zijn echter verouderd en kunnen hier niet aan voldoen, wat resulteert in een problematisch toekomstperspectief. Naast louter fysieke beperkingen zijn er immers ook minder ‘zichtbare’ problemen, zoals autisme, die de mentale toegankelijkheid van een gebouw kunnen beperken. De focus ligt in dit project op circulatie en wayfinding met de nodige aandacht voor zowel visuele, auditieve, olfactorische en proprioceptieve stimuli alsook de tastzin. Dit zijn immers de problemen die vaak aan bod komen bij kinderen op het spectrum. Het ontwerp ontstaat dus vanuit de psychologische nood van het kind.