titel van het project (splitsen op klank wanneer over meerdere regels)
Louise Heylen
Master Interieurarchitectuur
2022— 2023
studio
Re-use of Modernist Buildings
promotoren
Iris Van der Schueren
Balie museum
Gang museum
Ontvangst museum/ workshops/ grote zaal/ spa/ restaurant
Lockerruime museum
Zen zone / spa
Van hotelruïne naar belevingsplek voor fauna, flora én voor de mens
We bevinden ons in het jaar 1965. Pierre Cardin, één van de grote namen uit de Parijse modewereld, beleeft zijn hoogdagen. Zijn imperium is groot, maar niet groot genoeg. Hij wordt eigenaar van de prestigieuze restaurantketen Maxim’s en wil zich internationaal op de kaart zetten door de bouw van imposante hotels en restaurants. Hij plant dit zaadje ook in Mechelse bodem, de start van wat een megalomaan project zou worden.
Het plan? Het bouwen van een extravagant hotel van wel 19 verdiepingen. In 1969 loopt het mis. Grootheidswaanzin doet het project de das om. Het park kennen we vandaag als het Vrijbroekpark, het hotel als een ruïne waarvan enkel de eerste verdieping werd gerealiseerd. Vandaag, ongeveer vijftig jaar later, blijft de ruïne ondanks de verschillende pogingen van de stad Mechelen om de bouw weer op te starten nog steeds onaangeroerd. Tot nu, de provincie Antwerpen schrijft een wedstrijd uit voor de herbestemming van de site, het bijzonder bestek wordt opgemaakt.
Ondertussen nam niet het beoogde luxecliënteel, maar de lokale fauna en flora zijn intrek. Een breed scala aan groen, maar ook vleermuizen, vossen, reigers en bevers vinden hun thuis in de ruïne. Van hotel naar ruïne naar ontmoetingsplek van fauna en flora. En van de mens?
In mijn masterproef zal ik de site transformeren tot een belevingsplek voor mens én dier, met een zo min mogelijke impact op die laatste. De ruïne zal een plek worden met educatieve en culturele waarden maar ook een omgeving waar verbinden met de mystieke omgeving en haar bewoners mentaal welzijn bevordert.
Het gelijkvloers is eigendom van de natuur en blijft voor de bezoeker ontoegankelijk. De eerste verdieping en haar optopping worden toegankelijk gemaakt door een wandelpad in de hoogte. Deze worden voorzien van een museum, tentoonstellingsruimte, workshoplokalen, zen-zone en een eet-en drankgelegenheid. Geen extravagantie, maar aantonen dat deze unieke plek haar potentieel kan uiten in connectie met de natuur en haar omgeving.